Alle categorieën
-
- De kermis
- De weg die mij kracht gaf
- Gewoon aan beginnen en doorgaan, het kan altijd erger
- een dag uit mijn chaotische leven
- Mijn persoonlijke cocktail
- ik ben autisme
- Contact als sleutel voor herstel
- Wat moet ik doen?
- Een lieve man in het Vondelpark
- Vallen en weer opstaan
- Herstellen doe je zelf: een collage
- Herstelschrijverij
- Wat wil ik?
- Recht van spreken
- Samen staan we sterk
- Psychische kwetsbaarheid
- Waar deuren dichtgaan, gaan nieuwe deuren open
- Het verhaal van de gebarsten emmer
- Kunst
- Het verhaal van een geslaagde opleiding
- Hoop
- De passievolle passievrucht
-
- Coördinatie van herstelactiviteiten
- Ervaringsdeskundigen in verschillende functies en rollen
- Project Werk voor ervaringsdeskundigen
- Maatschappelijke Steunsystemen
- Herstelondersteuning in de zorg
- Ervaringswerkers in hulpverleningsteams
- Project Familie als bondgenoot
- Ontwikkeling cursussen
- Uitvoering HEE-traject
-
Niki over haar weg naar een betaalde baan
Vandaag mag ik u iets vertellen over de weg die ik heb afgelegd. Een lange weg. Voordat ik eraan begon werd me verteld dat hij onmogelijk was. Ik geloofde dat. Van een positie als Hbo-geschoolde groepsleidster, was ik afgegleden naar die van chronisch psychiatrisch patiënt met een dubbele diagnose. De boodschap was simpel: ‘U bent de rest van uw leven afhankelijk van medicatie en u moet leren leven met uw ziekte.’ Lees meer -
Inspiratieverhaal van Andreas
Sporten is voor mij het beste medicijn geweest en nog!? Andreas is opgegroeid in een gewelddadige omgeving. Door overmatig alcoholgebruik van zijn vader was het thuis niet echt prettig voor Andreas en was er veelal sprake van een dreigende sfeer. Met name de moeder van Andreas moest de agressie van zijn vader vaak incasseren. Doordat de sfeer thuis niet echt prettig was, zocht Andreas zijn vertier buiten de deur in de vorm van voetballen op straat met voetbalmaatjes. Hij bracht uren buiten door met zijn voetbalvrienden, zodat hij .............. Lees meer -
De kermis
Er was een evenement gaande. Een groot evenement waar iedereen maar dan ook iedereen in het hele land en ook over de grenzen aan meedeed. Het was een soort lange straat waar onderweg allemaal attracties stonden als een grote continu kermis. Je kon de hele route aflopen, maar er waren ook veel mensen die bleven hangen bij bepaalde attracties. Ik dacht mee te moeten lopen, en ik deed dat ook. Maar het voelde niet goed, alhoewel ik wel doorliep. Nergens een attractie die mij aanstond, het was het allemaal net niet. Dus ik liep en ik liep. Hoe verder ik liep, hoe meer ik wist dat ik bij de grote attractie kwam waar het allemaal om begonnen was. Maar toch voelde het niet goed. Lees meer -
De weg die mij kracht gaf
Toen ik geboren werd, kwam ik in een gezin met drie oudere broers. Heel kort gezegd was dit gezin verre van harmonieus. Ik geniet van warmte, een goede sfeer en harmonie. Dat gevoel vond ik toen vooral bij mijn moeder. Ze overleed op mijn vijftiende verjaardag door kanker. Daarna was mijn leven zo anders! Letterlijk en figuurlijk vocht ik tegen een overspannen vader, die mij geen ruimte bood voor een veilig thuis. Ik bezweek tijdens mijn examenperiode. Ik zag geen uitweg, sliep niet meer, vroeg wel om hulp maar niemand wist hoe die te geven. Uiteindelijk kon ik mezelf een nooduitgang bieden. Ik trad met een bewuste mentale actie uit mezelf, raakte onbewust psychotisch en ik was weg. Lees meer -
Gewoon aan beginnen en doorgaan, het kan altijd erger
Bij alle obstakels in het leven, haal ik mijn kracht uit deze ervaring. Nu wil ik het delen met iedereen die het interesseert. Gewoon aan beginnen en doorgaan, het kan altijd erger... Lees meer
